اثرات غلظت های تحت کشنده مس و نیکل بر عوارض هیستوپاتولوژیک بافت آبشش بچه ماهی سفید Rutilus kutum (Kamensky, 1901)

در این پژوهش تأثیرات هیستوپاتولوژیکی مس و نیکل بر آبشش بچه ماهی سفید (R. kutum) بررسی شد. جهت انجام این آزمایش تعداد 120 عدد بچه ماهی سفید با میانگین طولی 0/25 ± 4/5 سانتی متر و میانگین وزنی 1 ± 1/1 گرم از مرکز تکثیر و پرورش ماهی سیجوال (بندرترکمن) تهیه شد. پس از سازگاری ماهیان با شرایط آزمایشگاهی، آزمایش به مدت 30 روز تحت غلظت های ( 1/3Cucl2 mg l-1 و 3/29mg l-1 Nicl) در آکواریوم به ابعاد 65×30×40 سانتی متر انجام شد. غلظت فلزات سنگین محلول در آب هر 48 ساعت یکبار به طور کامل تجدید می گردید و نمونه گیری از بافت ها طی 3 دوره 7، 15 و 30 روزه انجام شد. نتایج بیانگر آن بود که با پیشرفت مدت قرارگیری در معرض فلز مس آسیب های وارده به بافت آبشش از قبیل پرخونی و خونریزی، شکستگی و اتصال لاملاهای ثانویه و کوتاه شدن لاملاهای ثانویه، گرزی شدن تیغه های آبششی، تجمع آب میان بافتی مشاهده شد. در خصوص فلز نیکل افزایش ترشحات مخاطی و پرخونی، بهم جوش خوردگی لاملاهای ثانویه و تورم سلول لاملای ثانویه مشاهده شد. در مجموع میزان آسیب دیدگی بافت آبشش در غلظت های مختلف فلزات در مس بیشتر از نیکل بوده است